در این مقاله به توطئه تبلیغی غربی ها علیه اسلام و مسلمین از طریق "توهین به مقدسات" جهت تضعیف اسلام می پردازیم. البته باید توجه داشت که تیر غربی ها در این توطئه هم مانند دیگر توطئه ها به سنگ خورده و به رغم آن همه تلاش های مذبوحانه و هزینه های تبلیغی در این راستا، پرچم اسلام در همه نقاط جهان با قوت در حال اهتزاز است و روز به روز بر قدرت و شوکت اسلام افزوده می شود. در عین حال دشمن هیچگاه از توطئه های خود دست بر نمی دارد.

توهین به مقدسات

توهین به مقدسات که در اصطلاح غربی Blasphemy نامیده می شود عبارت است از اهانت و بد گوئی نسبت به آنچه در ادیان الهی و غیر الهی، مقدس و قابل احترام است. در اسلام برای "سبّ" و توهین به مقدسات کیفرهایی تعیین شده است.[1] اما در قوانین کشورهای مختلف جهان، به موجب مرکز بررسی های "پیو" [2] در آمریکا یک چهارم از کشورهای جهان (26 %) دارای قانون منع اهانت به مقدسات هستند. در قوانین کیفری غرب در برخی از کشورها توهین به مقدسات ممنوع و در برخی کشورها آزاد است. در اینجا به وضع این قانون در کشورهای غربی اشاره می کنیم:[3]

در انگلستان

توهین به مقدسات در پادشاهی متحده انگلیس شامل انگلستان، ویلز، اسکاتلند و ایرلند شمالی در دوران قرون وسطی از نظر قانون ممنوع بود اما در سال 2008 این قانون لغو شد. قبل از این تاریخ، تعداد زیادی از توهین کنندگان به مقدسات زندانی شده بودند.

در فرانسه

قانون منع توهین به مقدسات در فرانسه در قرن سیزدهم بر اساس دیدگاه توماس اکویناس (St. Thomas Aquinas) الهی دان مسیحی، وارد قوانین فرانسه شد.  اما در آغاز انقلاب فرانسه طبق ماده 10 و 11 از مواد قانونی اعلامیه حقوق انسان ها و شهروندها مصوب سال 1789، در سال 1791 تمایل به حذف قانون توهین به مقدسات پیدا شد. در عین حال توهین های زبانی که منجر به دعوا و نزاع می شد و مخالف جریان صلح بود همچنان ممنوع بود. سر انجام پس از فراز و نشیب ها فراوان در اکتبر سال 2016 پارلمان فرانسه رأی به لغو این قانون داد و توهین به مقدسات آزاد اعلام شد.

در آلمان

منع توهین به مقدسات در آلمان در بند 166 کتاب قانون مجازات ها (Strafgesetzbuch) آمده است. به موجب این اصل هرگونه توهین به مقدسات که منجر به درگیری و به مخاطره افتادن صلح عمومی شود قابل تعقیب و مجازات است.  این قانون در آلمان همچنان پا برجاست و به موجب آن حد اکثر سه سال زندانی دارد.

در اتریش

ماده 188 قانون مجازات عمومی اتریش هرگونه توهین، تهمت و بد گوئی نسبت به تعالیم مذهبی را جرم و قابل پیگرد  قانونی تلقی می کند.

در یونان

به موجب اصول 198، 199 و 201 قانون مجازات های کشور یونان، توهین به مقدسات دارای مجازات دو سال زندان بود. اما در سال 2019 قانون جدید مجازات های جنائی این اصول را ملغی کرد.

در ایتالیا

به موجب اصل 724 قانون مجازات های کشور ایتالیا، توهین به مقدسات جرم تلقی می شود و موجب پرداخت جریمه از 51 یورو تا 309 یورو خواهد بود.

در ژوئیه 2019 یک متهم ایتالیائی در شهر ساؤنارا به جریمه 400 یورو مجازات شد.

در اسپانیا

هرگونه توهین به مقدسات، طبق اصل 525 قانون مجازات ها محکوم است و پیگرد قانونی دارد. البته مفهوم آن بستگی به تفسیر قاضی دارد.

در سال2012 یک هنرمند به خاطر این جرم محاکمه  و در سال 2018 سه نفر دیگر نیز مجازات شدند.

به دنبال اعلام انتخابات عمومی اسپانیا در سال 2019 این قانون به حالت تعلیق در آمده که نتیجتاٌ  باید در پارلمان ملی در باره آن تصمیم گیری شود.

در سوئیس

به موجب ماده 261 قانون کیفری تحت عنوان "ایجاد مزاحمت برای آزادی عقیده و عبادت" (Störung der Glaubens- und Kultusfreiheit) توهین و تمسخر به مقدسات مذهبی جرم محسوب می شود که در مصادیق ذیل تحقق می یابد:

توهین آشکار و بدخواهانه یا مسخره کردن اعتقادات مذهبی دیگران.

هتک حرمت موضوعات مقدس مذهبی از روی عناد.

منع بدخواهانه، قطع یا تمسخر آشکار یک عمل عبادی.

هتک حرمت بدخواهانه ی مکان یا موضوعی که برای مراسم مذهبی یا عبادی در نظر گرفته شده است.

در دانمارک

پاراگراف 140 قانون کیفری دانمارک در باره توهین به مقدسات است. از سال 1866 ، این قانون فقط به دو مورد محکومیت در سالهای 1938 و 1946 منجر شده است.

در سال 1971 اتهام دیگری به دادگاه تحویل داده شد ، اما به تبرئه منجر شد.

در سال 2017 ، مردی به جرم ارسال ویدئویی مبنی بر سوزاندن قرآن در رسانه های اجتماعی، متهم به توهین به مقدسات شد.

در سال 2012 ، یک نظرسنجی نشان داد که 66٪ از جمعیت دانمارک هنوز هم از قانون کیفری مزبور حمایت می کنند.

قبل از سال 2017 ، لغو پاراگراف منع توهین به مقدسات، چندین بار توسط اعضای پارلمان پیشنهاد شده بود ، اما نتوانسته بود اکثریت آراء را به دست آورد.

سر انجام در 2 ژوئن سال 2017 این قانون لغو شد. از آن پس توهین های آشکار به یک دین، دیگر ممنوع نیست. در عین حال پاراگراف 266 (ب) قانون کیفری دانمارک مربوط به گفتار و اقدامات اهانت آمیز که موجب تهدید و آزار باشد بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است.

در سوئد

در سال 1563 پادشاه اریک چهاردهم قانون منع توهین به مقدسات را که به طور خاص از دین محافظت می کرد وضع کرده بود. در سال 1949 قانون "صلح ایمان" جایگزین آن شد که محدودیت آن کمتر بود.

در سال 1970 قانون صلح ایمان لغو شد و قانون جدیدی تحت عنوان "تحریک علیه گروه خاصی از مردم" وضع شد. هم اکنون این قانون شامل اقلیت های نژادی، رنگ پوست، ایمان یا گرایش جنسی می شود که اهانت و تمسخر آنها موجب مجازات خواهد بود. بنابراین، این قانون بیشتر ناظر به یهودیان و همجنس گرایان و مانند اینهاست. اهانت به مقدسات دینی در این قانون هم عرض با اهانت به نژاد و دیگر ویژه گی های یک گروه خاص است.

در نروژ

تا سال 2009 به موجب پاراگراف 142 قانون کیفری نروژ، توهین به مقدسات ممنوع بود. در سال 2009، پارلمان نروژ رأی داد که این قانون را لغو کند. با این حال تا اکتبر سال 2015 این لغو ، لازم الاجراء  نبود و طبق همان قانون منع توهین به مقدسات مصوب 1902 عمل می شد.

نویسنده مشهور و فعال اجتماعی آرنولف Øverland از آخرین کسانی بود که به خاطر سخنرانی تحت عنوان "مسیحیت-طاعون دهم" در سال 1933 توسط این قانون محاکمه اما تبرئه شد. همچنین آخرین کسی که به خاطر کفر گوئی در نروژ محکوم شد آرنفرد اولسن در سال 1912 بود که مجبور به پرداخت جریمه 10 کرون نروژی شد.

در فنلاند

بخش 10 از فصل 17 قانون جزا مربوط به کفر گوئی است. این بخش با عنوان "نقض حرمت دین" عنوان شده است ، اما متن قانون صریحاً از "کفر علنی علیه خدا" یاد می کند.

تلاش های ناموفق برای لغو این بخش از قانون در سال های 1914 ، 1917 ، 1965 ، 1970 و 1998 انجام شد.

یک نويسنده به نام "هانو سلامه" به خاطر كتاب رمان خود در سال 1964 به جرم كفرگوئی محكوم شد. در سال 1969 هنرمند دیگری به نام "هارو کوسکینن" به دلیل آثاری از جمله نقاشی وی "خوک مسیحا" ، یک خوک مصلوب ، تحت پیگرد قانونی قرار گرفت و جریمه شد. اما بعدها آثار وی در موزه ها به نمایش در آمد.

در سال 1977 "کمیته کلیسا و دولت" به این نتیجه رسیدند که کفر باید از قانون مجازات برداشته شود. آنها پیشنهاد كردند كه به جای كفر ، قانون باید آنچه را موجب آزار و اذیت درمورد اعتقاد مردم باشد منع کند. از سال 1999 بخش 10 از فصل 17 قانون جزا، همانگونه كه كمیته کلیسا و دولت پیشنهاد می كنند بوده است.

در سال 2008 جسی هالا-هوو ، که بعدا عضو پارلمان فنلاند شد، به دلیل ایجاد ارتباط بین پدوفیلیا (میل جنسی به کودکان) و اسلام در متن وبلاگ خود محکوم و جریمه شد.

در آمریکا

پیگرد قانونی برای توهین به مقدسات در ایالات متحده نقض قانون اساسی است، زیرا هیچ قانونی برای این موضوع در ایالات متحده وجود ندارد. اولین اصلاحیه قانون اساسی ایالات متحده (مصوب 1791) چنین است:

     "کنگره هیچ قانونی را برای احترام به دین ، یا منع آداب و اعمال آن ، یا کاهش آزادی بیان یا مطبوعات ، وضع نخواهد کرد."

قبل از استقلال آمریکا از امپراتوری بریتانیا در اواخر قرن 18 ، برخی از مستعمرات انگلیس در آمریکای شمالی مانند ایالت ماساچوست قوانین توهین به مقدسات داشتند. اما اصلاحیه قانون اساسی سال 1791 در جمهوری جدید آمریکا به طور مؤثر و قابل اجرا به آنها پایان داد. به این ترتیب به مقتضای آزادی بیان و مطبوعات در ایالات متحده آمریکا، هیچ مطلب توهین آمیزی به مقدسات دینی قابل پیگرد قانونی نخواهد بود.

در کانادا

به موجب ماده 296 قانون کیفری کانادا (R.S.C. 1985) توهین به مقدسات موجب مجازات بود.   متن این ماده چنین بود :

   "کسی که توهین به مقدسات کند مرتکب جرم گردیده و مجازات او حبس است که بیش از دو سال نخواهد بود."

در بخش دیگر این قانون آمده بود: اما کسی که با حسن نیت و با زبان شایسته مسائل دینی و اعتقادی را مورد بررسی و نقد قرار دهد و برای آن استدلال معقول ارائه نماید هیچ جرمی مرتکب نشده است.

در تابستان سال 2016، طوماری مبنی بر لغو قانون توهین به مقدسات توسط بسیاری از گروه های اومانیست کانادايی به پارلمان ارائه شد. این دادخواست در دسامبر سال 2016 به دولت ارائه شد. در ژانویه سال 2017 پاسخ داده شد که این ماده قانونی به همراه بسیاری از مفاد دیگر قانون کیفری ، در حال حاضر توسط وزیر دادگستری و مقامات ذی ربط در دست بررسی است.

در 6 ژوئن سال 2017 وزیر دادگستری وقت، جودی ویلسون-ری بولد (Jody Wilson-Raybould) قانون مزبور و برخی دیگر از مفاد قانون کیفری را به هر دو مجلس عوام و سنا ارائه کرد و آنرا خلاف قانون اساسی دانست.

در 11 دسامبر 2018 هر دو مجلس نظر او را تأیید و تصویب کردند و در 13 دسامبر 2018 استاندار کل رسماٌ "رضایت سلطنتی" را صادر کرد و این حکم رسمی لغو شد.

نمونه هائی از توهین به مقدسات

همانگونه که در بررسی قوانین کیفری غرب ملاحظه شد، تقریباٌ همه کشورهای غربی در گذشته های دور دارای قانون مجازات نسبت به توهین به مقدسات دینی بوده اند. اما در دهه های اخیر، به ویژه پس گسترش و بیداری اسلامی در نقاط مختلف جهان، این قانون لغو شده است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و حاکمیت اسلام در این کشور اسلامی به ویژه پس از ملاحظه تأثیر گزاری آن در کشور های اسلامی و حتی در غرب، حساسیت ها نسبت به اسلام برانگیخته شد و شیطنت ها برای تضعیف آن آغاز شد. خشم دیرینه ی غربی ها نسبت به اسلام در دوران قرون وسطی و دوران حکومت قدرتمند عثمانی دو باره احیاء شد به گونه ای که غرب بطور یک پارچه برای ضربه زدن به اسلام و جلو گیری از قدرت مجدد آن بسیج شد.

کینه نسبت به اسلام و استهزاء و تمسخر آن به اشکال مختلف از فیلم، کاریکاتور، کتاب و مقاله و امثال اینها با حجم زیادی شروع شد و ادامه پیدا کرد. گرچه مسلمانان غیرتمند در گوشه و کنار جهان خشم خود را نسبت به عاملان این اعمال خلاف اخلاق و انسانیت ابراز داشته و احیاناً دست به انتقام جوئی زدند اما دولت ها به عنوان حمایت از "آزادی بیان" از این افراد پشتیبانی کرده و حتی برای حفظ جان آنها پلیس منصوب کردند.

اینک به نمونه هائی از این توهین ها و تمسخرها اشاره می کنیم تا عمق کینه و خصومت دشمنان اسلام برای خوانندگان روشن شود.

حک نام های مقدس زیر کفش و ..

تا کنون موارد متعددی از حک نام های مقدس زیر کفش از سوی شرکت های مختلف ظهور کرده است. شرکت آمریکائی "نایک" یکی از این شرکت هاست که لوگوی واژه "الله" را روی کفش های مدل ایرمکس 270 زد و خشم و اعتراضات مسلمانان را برانگیخت. در سال 1997 در فضای مجازی بیش از 20 هزار نفر، شکایت نامه ای علیه این شرکت امضا کردند و از آن خواستند که تمامی کفش‌های فروخته شده در بازار‌های جهانی را جمع آوری کند.

یک شرکت دیگر آمریکائی به نام "فلای فیت" در هوستون آمریکا کلمات مقدس الله، محمد و اسلام را زیر کفش و روی لباس های مختلف زد و تولیدات خود را به فروشگاه های کشورهای حوزه خلیج فارس صادر کرد که خشم مسلمانان را برانگیخت.

در فوریه سال 2006 یک بازرگان آلمانی به نام من "فرد فان اچ" (Manfred van H)  61 ساله، واژه "قرآن" را روی رول کاغذ توالت چاپ کرد که به خاطر آن طبق قانون کیفری آلمان به یک سال حبس تعلیقی (به مدت 5 سال) و 300 ساعت کار اجباری خدماتی محکوم شد. ضمناٌ برخی از مسلمانان، وی را تهدید به قتل کردند که دولت آلمان مجبور شد برای حفظ جان او پلیس بگمارد.

همچنین برخی شرکت های دیگر بر روی کوسن های نشیمن، خطاطی هنرهای اسلامی با اسماء مقدس را روی آنها کار کرده اند.

توهین و تمسخر از طریق کتاب

تاکنون کتاب های زیادی که اسلام و مقدسات آن را به باد تمسخر و استهزاء می گیرد در غرب منتشر شده و می شود. کتاب "آیات شیطانی" (Satanic Verses) تألیف سلمان رشدی از نخستین کتابهائی است که با حمایت انگلیس پدید آمد و چاپ اول آن در سال 1989در 546 صفحه منتشر شد. این کتاب جنجال برانگیز جهت شهرت بیشتر مشمول جوایزی مانند جایزه "وایت برد" و "بوکر" نیز شد. در این کتاب انواع دروغ ها و تهمت ها علیه پیامبر اسلام ، جبرئیل و سایر مقدسات اسلامی آورده شده است.

در تاریخ 25 بهمن ماه 1367 امام خمینی (ره) طبق فتوائی نویسنده این کتاب و ناشران مطلع از محتوای آن را مهدور الدم دانسته و محکوم به مرگ کردند.[4] در سال 1383 امام خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به زائران مکه بر واجب بودن قتل سلمان رشدی تأکید کردند و حکم امام خمینی را غیر قابل تغییر دانستند.

پس از فرمان امام مبنی برکشتن سلمان رشدی، افرادی در صدد اجرای این حکم برآمدند؛ از جمله «مصطفی مازح» جوان لبنانی که پیش از همه توانسته بود با پاسپورت فرانسوی وارد هتل محل اقامت سلمان رشدی شود ولی در روز حادثه با انفجار زودهنگام بمبی که برای کشتن رشدی کار گذاشته بود، از هدفش بازماند و شهید شد.

کمتر از یک ماه پس از انتشار این کتاب موهن، ورود و فروش آن در هند ممنوع اعلام شد. بلافاصله در کشورهای بنگلادش، سریلانکا، سودان و آفریقای جنوبی نیز این کتاب ممنوع شد و پس از آن هم تظاهرات خشونت آمیزی در پاکستان و دیگر کشورها برگزار شد.

در سال ۱۹۹۱ مترجم آیات شیطانی به ژاپنی، "هیتوشی ایگاریشی" در توکیو با ضربات چاقو کشته شد، و به مترجم ایتالیایی کتاب هم در میلان حمله شد. در سال ۱۹۹۳ ناشر نروژی کتاب مورد حمله مسلحانه قرار گرفت. در همین سال "عزیز نسین" مترجم کتاب به ترکی در هتلی در شهر سیواس مورد حمله قرار گرفت. هرچند نسین توانست از هتل فرار کند ولی در پی به آتش کشیده شدن هتل ۳۳ نفر کشته شدند. این واقعه به کشتار سیواس معروف شد. دفتر نشر «نیما» که ترجمه فارسی این کتاب را منتشر کرده بود به آتش کشیده شد و نیما نعمتی مدیر این انتشارات بارها تهدید شد. سردبیر مجلهٔ «خلق» چاپ سلیمانیه که بخشی از ترجمهٔ کردی این کتاب را در سال ۲۰۱۰ منتشر کرده بود هدف حملهٔ مسلحانه قرار گرفت. سردبیر از این حادثه جان سالم بدر برد ولی برمک بهداد مترجم کتاب، توسط تعدادی از روحانیون سلیمانیه و اربیل محکوم به قتل شد.[5]

تولید فیلم های موهن

از دیگر شگردهای تبلیغی دشمنان علیه اسلام و مسلمین تولید فیلم ها و کلیپ های گوناگون موهن بود که تهیه و به سرعت پخش می شد. از نخستین فیلم ها فیلم "فتنه" بود که توسط یک نماینده افراطی پارلمان هلند به نام گیرت ویلدرز (Geert Wilders)، (به هلندی خیرت ویلدرس) تهیه شده بود.

او به‌خاطر این فیلم ضداسلامی مشهور شد. او یکبار تاریخ انتشار فیلم خود را به تأخیر انداخت. اما سرانجام آن را در ۲۷ مارس سال ۲۰۰۸ پخش کرد. پخش این فیلم واکنش‌های زیادی را در میان مسلمانان برانگیخت به گونه ای که او توسط برخی از مسلمانان به مرگ تهدید شد و مدتی تحت نظر پلیس بسر می‌برد.

وی می‌گوید این فیلم را به این علت ساخته‌ است که ثابت کند " اسلام و قرآن بخش‌هایی از یک ایدئولوژی فاشیستی هستند و می‌خواهند تمامی عقایدی را که ما در جهان دموکراتیک غربی به آن باور داریم، از بین ببرند".

پیش از پخش این فیلم، وزارت امور خارجه و دولت هلند این فیلم را محکوم کرده بودند.

اظهارت وی علیه اسلام و مسلمانان معروف است. او قرآن را با کتاب " نبرد من"  آدولف هیتلر (Mein Kampf: von Alolf Hitler) مقایسه کرده و خواستار ممنوعیت کامل آن در هلند شده‌است. او همچنین خواستار تعطیلی مسجد، که آنها را کاخ نفرت می‌خواند و مدارس اسلامی در هلند است.

نمونه دیگر یک کلیپ بود که ظاهراً در انگلیس تهیه شده بود. در این کلیپ دو دختر نیمه عریان یک جلد قرآن عربی چاپ فاخر و یک جلد ترجمه انگلیسی قرآن را در دست داشته، ترجمه را پاره پاره می کردند و آنها را مورد اهانت قرار می دادند. همچنین اصل قران را زیر پا گذاشته یا روی آن می نشستند.

این قبیل اعمال شنیع حاکی از کینه و دشمنی شدید برخی از غربی ها با اسلام و مسلمانان است.

آتش سوزی قرآن

توهین به قرآن، کتاب مقدس مسلمانان تنها با عبارات لفظی و ظاهری محدود نبوده است. برخی از کینه توزان نسبت به اسلام و مسلمین حتی در صدد سوزاندن قرآن بر آمده اند.

یک کشیش آمریکائی به نام تری جونز (Terry Jones) در 12 جولای 2010 در توییتر خود اعلام کرد که قصد دارد قرآن را آتش بزند. به زودی این مطلب در فیس بوک و یو تیوب هم اعلام شد و بازتاب بین المللی پیدا کرد اما در اثر اعتراضات مسلمانان در نقاط مختلف جهان این تصمیم عملی نشد.

سر انجام وی در 28 آوریل 2012 میلادی برای اولین بار قرآن را به آتش کشید. در پی این جنایت نفرت انگیز، موجی از خشم سراسر جهان اسلام را فراگرفت. او تنها به پرداخت 271 دلار محکوم شد.

وی مجدداً در آستانه دوازدهمین سالگرد  حملات 11 سپتامبر به برج های دوقلو در نیویورک خواستار برگزاری مراسم "قرآن سوزی" شد. او اعلام کرده بود که طرح بین المللی سوزاندن 2998 جلد قرآن، به تعداد قربانیان حادثه 11 سپتامبر، را اجرا خواهد کرد.

هرچند او شخصیت مهمی نبود و تنها کشیش یک کلیسای کوچک با حدود 50 نفر عضو در ایالت فلوریدای آمریکا بود اما تبلیغات گسترده ای برای این تصمیم او در رسانه های آمریکائی و غربی به راه افتاد و تا مدت مدیدی خوراک مطبوعاتی داغی برای رسانه ها آماده کرد.

سپس رسانه های دولتی آمریکا نوشتند که نیروهای پلیس در ایالت فلوریدای آمریکا، تری جونز را در مسیر حرکت با خودروی خود برای سوزاندن سه هزار نسخه از قرآن دستگیر کردند. او سه هزار نسخه از قرآن را در حالیکه به نفت سفید آغشته بود در خود روی خود حمل می کرد.

به این ترتیب قصد شوم او برای اجرای این جنایت هولناک عملی نشد.

کاریکاتور های موهن

یکی دیگر از مظاهر دشمنی بی پایان غربی ها علیه اسلام و مسلمین ترسیم کاریکاتور های موهن نسبت به مقدسات اسلام و درج آنها در روزنامه ها و مجلات آنها بوده است.

یکی از این موارد که جنجال زیادی بر پا کرد کاریکاتور های روزنامه دانمارکی "یولاندز پستن" (Jyllands Posten) بود که در 30 سپتامبر 2005 منتشر شد. این روزنامه 12 کاریکاتور منتشر کرد که اغلب آنها پیامبر گرامی اسلام را به تصویر کشیده بود.

چاپ این کاریکاتور ها باعث واکنش شدید مسلمانان در نقاط مختلف جهان شد و نقاشان آنها تهدید به مرگ شدند.

این کاریکاتورها بلافاصله در نشریات کشورهای فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، آلمان، سوئد، نروژ، هلند، سوئیس، لهستان و جمهوری چک نیز چاپ شد که این حاکی از کینه توزی دشمنان اسلام در این کشورها بود.

پس از اقدام گستاخانه ی روزنامه ها در این کشورها موج خشم مسلمانان به اوج خود رسید و تظاهرات پر جمعیتی در جهان اسلام و سراسر جهان به راه افتاد.

دبیرکل وقت سازمان کنفرانس اسلامی، متشکل از 57 کشور اسلامی، آقای اکمل الدین احسان اوغلو و دکتر حبیب بن خوجه، دبیر کل مجمع فقه اسلامی نیز در واکنش به اقدام روزنامه دانمارکی بیانیه هائی منتشر و به نخست وزیر دانمارک اعتراض کردند. همچنین کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل نیز در واکنش به این مساله، ضمن غیرقابل قبول و تأسف آور خواندن چنین اهانتی، اعلام داشت: نهادهای مربوطه سازمان ملل در حال بررسی موضوع می باشند.

در پاسخ به این اعتراضات، نخست وزیر دانمارک، اقدامی جز تمسک به آزادی بیان نداشت! و حتی برخی از احزاب سیاسی دانمارک خواستار گنجانده شدن کاریکاتورهای اهانت آمیز به پیامبر در کتب درسی مدارس دانمارک شدند!

در جمهوری اسلامی ایران و در دوران ریاست جمهوری وقت محمود احمدی نژاد، به تلافی از این توهین به مقدسات اسلامی، وی در مسأله قتل عام یهودیان (هولوکاست) در اروپا، که مورد احترام شدید اروپائیان است تشکیک کرد و آن را یک افسانه خواند. میدانیم که در برخی از کشورهای اروپائی دانشمندانی که هولوکاست را مورد تشکیک قرار داده اند به کیفرهای شدیدی محکوم شده اند.

احمدی نژاد در سخنرانی های متعدد خود در این زمینه، از دولت های غربی چند سؤال پرسید که این سؤالات به بهانه اهانت آمیز بودن بی پاسخ ماند:

• چرا اجازه داده نمی شود یک گروه متخصص در باره هولوکاست تحقیق و بررسی کند و نتیجه را به جهانیان اعلام کند؟
• چرا از قربانیان جنگ دوم جهانی(حدود ۶۰ میلیون نفر) سخنی گفته نمی‌شود؟
• چرا به بهانه هولوکاست باید یک رژیمی در سرزمین فلسطین تشکیل بشود؟ چرا اروپائیان از خودشان سرزمینی به اسرائیل نمی‌دهند؟ اگر اروپائیان یهودیان را کشته‌اند چرا تاوانش را فلسطینیان پس می‌دهند؟[6]

در پی این اقدامات، کشورهای اروپائی به خشم آمدند و بر خصومت خود علیه جمهوری اسلامی ایران با تحریم ها و کارشکنی های بیشتر افزودند و تا مدتهای مدید از این قضیه به صورت چماقی علیه کشورمان استفاده کردند.

یکی دیگر از این موارد، کاریکاتورهای مجله هفتگی شارلی ابدو (Charlie Hebdo) فرانسوی بود. این هفته نامه فکاهی در سال 2015 کاریکاتورهائی موهن نسبت به پیامبر اسلام (ص) را منتشر کرد که منجر به اعتراضات شدید و حمله ی مسلحانه به دفتر آن گردید و طی آن دست کم 12 نفر از جمله 4 کاریکاتوریست کشته شدند.

برخی از روزنامه های معتبر جهان در آن زمان ضمن محکوم کردن این حادثه، آن را آزادی بیان تلقی نکردند و نوشتند که این گونه حرکات مغایر با آزادی بیان و اندیشه و خدشه دار کردن احساسات مسلمانان است.

همچنین در ژوئن 2019 گیرت ویلدرز در هلند اعلام کرد که قرار است مسابقه ای برای کشیدن کاریکاتور پیامبر اسلام برگزار کند. او در توجیه این کار خود اعلام کرده بود "آزادی بیان در خطر است بخصوص برای منتقدان اسلام. هرگز نباید چنین چیزی را بپذیریم. آزادی بیان مهمترین آزادی ماست".

وی قبل از این، فیلم موهنی علیه اسلام تولید کرده و خواستار ممنوعیت قرآن در هلند شده بود.

در پی تصمیم نابخردانه او، بار دیگر اعتراضات مسلمانان علیه او  شروع شد. اعتراضات گسترده مسلمانان در پاکستان و تهدید به قتل او توسط یک بازی کن کریکت پاکستانی به نام "خالد لطیف" و تعیین جائزه برای سرش از اقداماتی بود که ترس و وحشت را در او ایجاد کرد.

دبیر کل سازمان همکاری اسلامی نیز برگزاری چنین مسابقه ای را بشدت محکوم کرد. همچنین مجلس سنای پاکستان در یک نشست علنی به اتفاق آراء این عمل را محکوم کرد.

وی سرانجام تحت این فشارها مجبور به عقب نشینی شد و این مسابقه را لغو کرد. او در بیانیه ای نوشت: " به منظور جلو گیری از خطر خشونت اسلامی تصمیم گرفتم جلو برگزاری مسابقه را بگیرم".

این ها نمونه هائی از تلاش های مذبوحانه دشمنان غربی اسلام برای تضعیف اسلام و جلوگیری از پیشرفت، شکوفائی و گسترش اسلام در جهان بوده که هنوز هم ادامه دارد. اسلام هراسی و اسلام ستیزی که ریشه آن را باید در استکبار و صهیونیسم جهانی جستجو کرد در طول چهار دهه از انقلاب اسلامی به انواع مختلف بوده و هر روز به شکل جدیدی ظاهر می شود.

شکوفائی و گسترش اسلام برغم این تلاش های مذبوحانه

در این ایام که ماه صفر 1441 (1398) را سپری می کنیم چشم جهانیان راهپیمایی اربعین را نظاره کرد که بیش از 15 میلیون نفر جمعیت از کشورهای مختلف برای زیارت حضرت امام حسین (ع) روانه کربلای معلی شدند و در برابر آن سرور آزادگان سر تعظیم فرود آوردند که این حرکت تاکنون سابقه نداشته است. سهم ایرانیان در این راهپیمایی 3،461،000 نفر بود که از سال 1390 که تعداد زائران ایرانی 50،000 نفر بوده تاکنون به تعداد مذکور ارتقاء یافته است.

شاهد دیگر براین مدعا این است که طبق آمار مرکز بررسی های "پیو " [7]در مورد افزایش آمار پیروان ادیان آورده است که : پیروان دین اسلام در سال 2010 ، 1،600،000،000 نفر بوده که در سال 2015 به 1،800،000،000نفر رسیده و پیش بینی کرده که در سال 2050 به 2،800،000،000 نفر برسد.

 این در حالی است که پیروان مسیحیت در سال 2010، 2،200،000،000 نفر بوده که در سال 2015 به 2،300،000،000 نفر رسیده و پیش بینی کرده که در سال 2050 به 2،900،000،000 نفر برسد.

به موجب این آمار، در سال 2050 یک میلیارد نفر به جمعیت مسلمانان افزوده خواهد شد، در حالیکه به جمعیت مسیحیان تنها ششصد میلیون اضافه می شود.

مراد هوفمن سفیر سابق آلمان در الجزیره و مراکش پیش بینی کرده است که احیای اسلام در غرب به نحوی خواهد بود که مسلمانانی که هم اکنون در اقلیت زندگی می کنند نقش های مدیریتی و رهبری را بر عهده خواهند گرفت.

در سال 1995 جمهوری فدرال آلمان شاهد رویدادی عجیب بود که رسانه های وقت آن را "زلزله مذهبی" در آلمان خواندند. خانم "کریستیانه ورنا بکر" (Kristiane Verena Backer: 13 Dezember 1965, Hamburg) 54 ساله [8]که از گویندگان پر طرفدار تلویزیون آلمان بود، ناگهان با پذیرش دین اسلام و انتخاب حجاب اسلامی، جامعه آلمان را به شوک برد و اکنون از این که این انتخاب را کرده است می گوید: " هیچگاه و هیچگاه از این کار خود پشیمان نیستم، اگرچه از کار اخراج شدم و حتی برنامه ئی که من تدوین کننده و مجری آن نیز بودم متوقف شد و از نظر مالی و شهرت زیان قابل توجهی را متحمل شدم".

 وی تجربیات زندگی اسلامی خود را در کتابی پر فروش به نام (Der Islam als Weg des Herzens: Warum ich Muslima bin?) (اسلام به عنوان راه دلها: چرا مسلمان هستم؟) منتشر کرده است.

آمار افرادی از غربی ها، از زن و مرد و پیر و جوان که در این سالها به دین اسلام گرویده اند آنقدر زیاد است که نوشتن در باره این موضوع، مقاله ای مستقل نیاز دارد. کافی است این موضوع را در فضای مجازی جستجو کنید تا به اهمیت آن واقف شوید.

از اینجا نتیجه می گیریم که به رغم همه ی تلاش های غربی ها برای تضعیف نور اسلام در جهان، اسلام در قله و اوج گسترش خود قرار دارد و این تحقق پیام قرآنی است که می گوید: آنها اراده می کنند که نور خدا را با دهان های خود خاموش کنند، در حالیکه خداوند کامل کننده نور خود است گرچه کافران نپسندند. (سوره صف: آیه 8)

محمد باقر انصاری

15 آبانماه 1398

بعد التحریر:

شایان ذکر است که اخیراً دادگاه  اروپائی حقوق بشر (ECHR) واقع در استراسبورگ فرانسه قانون منع توهین به مقدسات را تصویب کرده و بین آن و آزادی بیان فرق قائل شده است. تصویر زیر مستند این مطلب است:

خبر و توضیح آن در روزنامه جمهوری اسلامی، مورخ 29 آبان 1399 چنین آمده است:

پس از گذشت پنج سال از حمله مسلحانه به محل دفتر نشریه «شارلی ابدو»، انتشار دوباره کاریکاتورهای پیامبر اکرم در آستانه برگزاری دادگاه متهمان و تاکید رئیس‌جمهور فرانسه بر عدم عقب‌نشینی از انتشار این کاریکاتورها، بار دیگر موجب طرح بحث‌هایی بر سر حد و مرزهای «آزادی بیان» و «توهین به مقدسات» شده است. قطعاً عملکرد مهاجم چچنی قابلیت هیچ گونه دفاعی ندارد و محکوم است، اما از منظری دیگر، به راستی آیا آزادی بیان حقی مطلق است و محدودیتی ندارد؟
چیستی و مصادیق مقدسات و قابلیت جرم‌انگاری توهین به مقدسات همواره محل مناقشه بوده و سوالاتی را ایجاد کرده است: آیا توهین به امری مقدس، موجب ضرر معنوی یا توهین به افراد معتقد به آن محسوب می‌شود؟ آیا منع توهین به مقدسات مشروط به خشونت و نفرت‌انگیزی یا ضرر مادی است؟ طبیعتاً ممنوعیت توهین مستلزم ممنوعیت انتقاد نیست، اما تفاوت این دو مفهوم چیست؟ و سوالات دیگری در این زمینه که همچنان پاسخ روشنی در غرب نیافته است.
در یکی از پرونده‌هایی که دادگاه اروپایی حقوق بشر (ECHR) واقع در استراسبورگ فرانسه بدان رسیدگی کرد، معیارهای جالب توجهی برای محدودیت آزادی بیان و توهین به مقدسات بیان شده است. این رای دادگاه اروپایی حقوق بشر اولین بار توهین به پیامبر اسلام حضرت محمد(ص) را محکوم کرد و در چارچوب حق برخورداری از آزادی بیان تلقی نکرد، ولی این رای امکان انتشار چندانی نیافت. در این پرونده، دادگاه در صدور حکم خود به حفظ صلح و آرامش دینی استناد کرد.
دادگاه اروپایی حقوق بشر در این پرونده و موارد مشابه، برای تعریف حدود آزادی بیان به سه معیار اشاره می‌کند: قانونی بودن، هدف مشروع (ارزش‌های امنیت ملی، تمامیت ارضی یا امنیت عمومی، پیش‌گیری از بی‌نظمی یا بروز جرم، حمایت از سلامت یا اخلاق، حمایت از آبرو و حقوق دیگران، پیش‌گیری از افشای اطلاعات محرمانه یا حفظ اقتدار و بی‌طرفی قوه قضاییه)، ضرورت محدودیت در یک جامعه دموکراتیک (نیاز مبرم اجتماعی).
خلاصه جریان این پرونده از این قرار است:
خواهان در دادگاه اروپایی حقوق بشر، زنی 47 ساله و شهروند اتریش بود که از سال 2008 جلسات عمومی متعددی را با عنوان “اطلاعات پایه‌ای در خصوص اسلام” برگزار کرد.در جلسات وی که حدود سی نفر شرکت می‌کردند، او با انتقاد از رویه عملی پیامبر و نسبتی که پدوفیلیا به پیامبر اسلام داد و به این دلیل، او را انسانی کامل و ایده‌آل ندانست.
روزنامه‌نگاری مخفی که در سمینار حاضر بود، سخنان ضد اسلامی او را گزارش کرد و در سال 2010، دادستان عمومی وین مطابق ماده 283 قانون کیفری اتریش، خواهان را به جرم تحریک به تنفر محکوم کرد.
اگرچه دادگاه منطقه‌ای وین در سال 2011 خواهان را به دلیل عدم امکان اثبات و انتساب بسیاری از سخنان، از برخی اتهامات تبرئه کرد، براساس ماده 188 قانون کیفری اتریش به جرم تحقیر دکترین‌های مذهبی اسلام و برهم زدن صلح مذهبی جامعه به پرداخت 480 یورو جریمه نقدی و هزینه‌های دادرسی محکوم کرد. این حکم در مرحله تجدید نظر نیز تایید شد.
به منظور احراز شرایطی که پیش‌تر ذکر شد، دادگاه اروپایی حقوق بشر با توجه به ماده 188 قانون کیفری اتریش، شرط قانونی بودن را برای محدودیت آزادی بیان پذیرفت. همچنین خواهان بیان داشت که قصد تحقیر و توهین به پیامبر اسلام را نداشته است، اما دادگاه هدف مشروع محکومیت و محدودیت آزادی بیان را حفظ صلح و آرامش مذهبی در جامعه اعلام می‌کند.
بدین ترتیب، احترام به احساسات مذهبی دیگران از مصادیق حفظ حقوق دیگران محسوب می‌شود که مطابق بند دوم ماده 10 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر واجد مشروعیت است.
دادگاه حقوق بشر به ویژه بر این نکته تاکید دارد که سمینار مذکور مورد تبلیغات گسترده قرار گرفته بود و عموم افراد می‌توانستند در آن شرکت کنند.به علاوه عنوان این سمینار گمراه‌کننده بود و افراد برای کسب اطلاعاتی عینی و واقعی در جلسه شرکت می‌کردند، حال آنکه اموری ذهنی و دیدگاه‌هایی شخصی در آن بیان شد و خواهان از این نکته غافل بود که افراد حاضر ممکن است مانند او فکر نکنند و احساسات مذهبی آنها خدشه‌دار شود.
به عبارت دیگر، خواهان به دنبال آن بود که ثابت کند پیامبر اسلام به عنوان شخصیتی مقدس، شایسته احترام نیست، اما اظهارات او که بر پایه اطلاعاتی آشکارا نادرست بیان شده بود، قابلیت ایجاد خشمی موجه را داشت.
از این رو، اظهارات وی ناقض روح رواداری به عنوان یکی از پایه‌های جامعه دموکراتیک شناخته می‌شود و قابلیت حمایت طبق ماده 10 کنوانسیون را نخواهد داشت. این اظهارات ناصحیح کمکی به بحث عمومی در جامعه نکرده و تنها قابلیت برانگیختن خشم مسلمانان را خواهد داشت و به همین دلیل، دادگاه ضرورت اعمال محدودیت در یک جامعه دموکراتیک را احراز کرد و میان حق خواهان بر آزادی بیان و حق مسلمانان برای حفظ احترام به احساسات مذهبی‌شان و محافظت از صلح مذهبی در اتریش تعادل ایجاد نمود.
 

[1] - برای تحقیق و بررسی این موضوع در اسلام رجوع شود به مقاله آقای دکتر عباس ظرافت تحت عنوان " بررسی جرم اهانت به مقدسات اسلام" در مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شماره 56، تابستان 1381.

[2]- Pew Research Center.

3- بر گرفته از منبع: https://en.wikipedia.org/wiki/Blasphemy_law

4- متن فتوای به این شرح است: "به اطلاع مسلمانان غیور سراسر جهان می رسانم، مؤلف کتاب آیات شیطانی که علیه اسلام و پیامبر و قرآن تنظیم و چاپ و منتشر شده است، هم چنین ناشرانِ مطلع از محتوای آن، محکوم به اعدام می باشند. از مسلمانان غیور می خواهم تا در هر نقطه که آنان را یافتند، سریعا آن ها را اعدام نمایند تا دیگر کسی جرأت نکند به مقدسات مسلمین توهین نماید و هر کس در این راه کشته شود، شهید است ان شاءاللّه . ضمنا اگر کسی دسترسی به مؤلف کتاب دارد، ولی خود قدرت اعدام آن را ندارد، او را به مردم معرفی نماید تا به جزای اعمالش برسد.".

[5]_ 

 https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D8%B4%DB%8C%D8%B7%D8%A7%D9%86%DB%8C

6- مقام معظم رهبری نیز در سخنان خود چند بار از " افسانه هولوکاست" استفاده کرده اند. مثلاً در سخنرانی اول فروردین 1393 در حرم مطهر رضوی گفتند: "شما ببینید در کشورهای اروپایی کسی جرأت نمی‌کند راجع به هولوکاست حرف بزند که معلوم نیست اصل این قضیّه واقعیّت دارد یا ندارد، یا اگر واقعیّت دارد، به چه شکلی بوده؛ اظهار نظر دربارهٔ هولوکاست، تردید دربارهٔ هولوکاست، یکی از بزرگ‌ترین گناهان محسوب می‌شود، جلویش را می‌گیرند، طرف را می‌گیرند، زندانی می‌کنند، تعقیب قضائی می‌کنند؛ مدّعی آزادی هم هستند."

[7]-Pew Research Center.

8-  https://de.wikipedia.org/wiki/Kristiane_Backer