در سال ۱۳۸۱ که جمهوری اسلامی ایران با تأسیس دو نیروگاه هسته ای کار تهیه سوخت هسته ای را توسط متخصصان ایرانی برای نیروگاه هسته ای بوشهر آغاز کرد بهانه ای بزرگتر به دست غرب افتاد. غربی ها بویژه آمریکا و اسرائیل که دشمنان سرسخت جمهوری اسلامی ایران بوده و هستند کشورمان را متهم کردند که در صدد ساخت بمب اتمی است.

این در حالی بود که ایران قبل از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۳ با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران و امضای قرار داد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر برنامه هسته ای خود را شروع کرده بود و در سال ۱۳۳۶ به عضویت آزانس بین المللی انرژی اتمی ( I.A.E.A) در آمده بود و در سال ۱۳۴۶ پیمان عدم تکثیر سلاح های هسته ای (N.P.T) را امضاء کرده و در سال ۱۳۴۸ آنرا در مجلس شورای ملی وقت به تصویب رسانده بود.

به رغم اینکه ایران اسلامی از همان آغاز مجادله غرب بر سر مسأله انرژی هسته ای صلح آمیز با کمال صداقت و درستی، حسن نیت خود را به نمایش گذاشت و درهای خود را برای بازرسی های قانونی آژانس بین المللی انرژی اتمی باز کرد روز به روز بهانه جوئی آمریکا و متحدانش و تشکیک و ایجاد بدبینی نسبت به جمهوری اسلامی ایران بیشتر شد و اعمال خصمانه آنها علیه نظام اسلامی افزایش یافت.

تعامل جمهوری اسلامی ایران برای استیفای حق خود که استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای است با شکیبائی کامل ادامه یافت ، اما غربی ها دست از زورگوئی و فشار بی دلیل خود بر نداشتند. 

حتی حسن نیت ایران تا آنجا پیش رفت که به در خواست آنها حدود دوسال غنی سازی در تأسیسات نیروگاه هسته ای متوقف شد ، اما آنها باز هم لجاجت خود ادامه دادند و پرونده ای هسته ای ایران را از آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت ارجاع دادند!

در شورای امنیت شش قطعنامه با فواصل معین علیه جمهوری اسلامی ایران صادر کردند و بر مبنای آنها تحریم هائی را علیه ایران به تصویب رساندند.[1] علاوه برای این آمریکا و اتحادیه اروپا تحریم های بیشتر یک جانبه و تهدیدها شامل حمله نظامی علیه کشورمان را رها نکردند.

مقاومت نستوه مسئولان جمهوری اسلامی ایران و ملت انقلابی و سربلند کشورمان با بی اعتنائی به قطعنامه ها و تحریم های غیر قانونی سدها را شکستند و همانگونه که در جنگ تحمیلی ۸ ساله در دفاع از آب و خاک خود پیروز شدند در این جهاد علمی نیز پیروز شدند و کشور را در زمره کشورهای محدود دارای فناوری هسته ای ثبت کردند.

آمریکا و متحدانش که در آغاز فکر نمی کردند جمهوری اسلامی بتواند فناوری غنی سازی را بمنصه ظهور برساند و از طرفی پشت آن زیر تحریم های شدید و شکننده خورد خواهد شد دیدند که نه تنها به غنی سازی انبوه ۵ در صدی برای سوخت هسته ای تولید برق دست یافته که به غنی سازی ۲۰ در صدی برای استفاده های پزشکی نیز دست پیدا کرده است.

از سوی دیگر تحریم ها هم خنثی شده و آثار خود را از دست داده اند و احیاناً موجب خود کفائی و پیشرفت علمی و اقتصادی بیشتر کشور شده است.

اهداف غرب از تحریم ها

گرچه غرب تحریم ها را به بهانه واهی منع جمهوری اسلامی ایران از دستیابی به سلاح هسته ای وضع کرد ، اما هیچکس نمی تواند تردیدی داشته باشد که آنها بخاطر انقلاب اسلامی و آثار و شکوفائی تدریجی آن در جهان اسلام و کشورهای عربی خاور میانه و شمال آفریقا با این کشور در افتاده اند.

توطئه های آنها از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی از قبیل حمایت از گروه های آشوبگر و کودتاچیان در بهار انقلاب ، حمایت از جنگ تحمیلی ، تبلیغات گسترده مسموم علیه انقلاب اسلامی ، حمایت از فتنه سال ۸۸  و ده ها توطئه مشابه دیگر نمایشگر ایده پلید آنها در بر اندازی نظام اسلامی بوده و خواهد بود. و از این جهت است که تهدید به حمله نظامی از همان سالهای اول انقلاب تا کنون ادامه اشته و دارد. در پاسخ به همین تهدیدات بود که جمله معروف امام خمینی (ره) به درستی اظهار شد که « آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند».

اکنون نباید تردیدی داشت که تحریم های زنجیره ای آمریکا و متحدانش به زعم موهوم آنها هدفی جز شورش مردم و براندازی نظام جمهوری اسلامی را ندارد که احیاناً در سخنان آنها تصریح به این موضوع هم دیده می شود.

در اینجا نمی خواهیم فهرست تحریم ها و بی اثر شدن آنها را به تفصیل بیان کنیم. تنها به دو سه مورد اشاره می کنیم تا خوانندگان بدانند که مقاومت ملتها می تواند پشت دشمن را بخاک بمالد و همانگونه که خداوند قادر متعال وعده داده است آنها در برابر اراده الهی نمی توانند به هدف خود برسند و خداوند آنان را خوار و ذلیل می کند.[2] 

نمونه بارز آثار مقاومت را امروز می توان در حزب الله لبنان و مسلمانان نوار غزه مشاهده و از شگفتی انگشت به دندان گزید! اسرائیل جنایتکار که در یک جنگ ۶ روزه در سال ۱۹۶۷ بر علیه کشورهای عربی منطقه به سرعت پیروز شد و پهنه گسترده ای از خاک آنها را اشغال کرد ، می بینیم در جنگ ۳۳ روزه با حزب الله لبنان ، جنگ ۲۲ روزه با فلسطینیان غزه و اخیراً هم در یک جنگ تنها ۸ روزه! با همان فلسطینیان آنچنان ذلیل و خوار شد که مجبور شد آتش بس را با شرائط فلسطینیان بپذیرد. این همان اسرائیل غاصب است که در اوج قدرتش شعار نیل تا فرات را سر می داد و امروز کارش به جائی رسیده که برای حفظ خاک خود دیوار حائل بنا می کند!! آری، اینچنین خداوند طعم پیروزی را به مؤمنان مقاوم می چشاند و دل آنها را خنک می کند.[3]

تحریم های باصطلاح فلج کننده

بعد از ناامیدی آمریکا و متحدانش از تأثیر تحریم های گذشته آنها به دو تحریم اساسی روی آوردند تا بزعم ناقص خود ایران اسلامی را از پای در آورند.  این دو یکی تحریم فروش نفت ایران و دیگری تحریم بانک مرکزی ایران بوده است. البته بانک های ایران در سالهای گذشته یکی پس از دیگری تحریم شده بودند. این تحریم ها آنها را بسیار امیدوار کرد، بخصوص که آثار سریع آنها را در افزایش قیمت ارزهای خارجی و نتیجتاً گرانی اجناس در ایران مشاهده کردند.

علاوه براین، برای اینکه صدای ایران در افشاء ستمگری ها و رسوائی های آنها و در دفاع از مظلومان جهان را خاموش کنند، صدا و سیمای جمهوری اسلامی را از طریق ماهواره شان تحریم کردند!

توضیح این که: از ۱۸ بهمن ماه امسال (۱۳۹۱) شبکه « پرس تی وی » را تحریم کردند. این شبکه ایرانی از ماهواره گلکسی ۱۹ بطور ۲۴ ساعته به زبان انگلیسی برنامه پخش می کرد و آمریکای شمالی را تحت پوشش خود داشت. وزارت خزانه داری آمریکا هفته گذشته سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و آقای عزت الله ضرغامی، رئیس آن را در لیست سیاه خود قرار داد.

پائیز امسال شرکت ماهواره ای « یوتل ست » ارائه خدمات به ۱۹ شبکه تلویزیونی ایران را متوقف کرد که شبکه های « پرس تی وی » ، « العالم » عربی ، « جام جم »  و « شبکه خبر» از این جمله بودند.

هفته بعد همین اقدام از سوی ماهواره « اینتل ست » انجام شد و شبکه های ایرانی که از این ماهواره استفاده می کردند متوقف شدند.

در دیماه سال جاری شرکت اسپانیائی « هیسپا ست » نیز خدمات خود را متوقف کرد و شبکه « هیسپان تی وی » ایران که به زبان اسپانیائی برنامه پخش می کرد متوقف شد.

اینها همه در حالی است که هم اکنون حدود ۲۵۰۰ شبکه ضد ایرانی به زبانهای مختلف از طریق همین ماهواره ها سخن پراکنی و سم پاشی می کنند.

آمریکا و متحدانش بیشرمانه و بر خلاف ادعاهای پوچ و فریبنده شان در مورد حقوق بشر و آزادی بیان و امثال اینها همه این کارها را در برابر چشمان جهانیان انجام می دهند و هیچ وجدان یا نهاد بیدار و آگاهی هم در جهان وجود ندارد که این ستم ها و بی عدالتی ها را حد اقل محکوم کند!

روی دیگر سکه تحریم ها

گرچه تحریم ها در کوتاه مدت می توانند آثار مخربی از خود بجای بگذارند ، اما تردیدی نیست که در بلند مدت به نفع کشور خواهد بود و موجب خودکفائی ، رشد و شکوفائی کشور در زمینه های مختلف خواهند شد. وقتی ماهواره ها صدای جمهوری اسلامی را تحریم می کنند علاوه بر استفاده از شرکت های ماهواره ای غیر غربی و مستقل، کشورمان آماده ساختن و پرتاب ماهواره ملی خواهد شد که هم اکنون در صنعت هوا و فضا گام های بزرگی برداشته است. و یا وقتی نفت تحریم می شود راه برای تولید و صادرات غیر نفتی باز می شود و نفت برای نسل های آینده ذخیره می شود. اصولاً مگر اقتصاد کشورهائی که نفت ندارند رونق ندارد؟ مگر چین با آن اقتصاد نیرومند که آمریکا میلیاردها دلار به آن بدهی دارد و شرکت ها و صنایع اروپائی تولیدات خود را بخاطر ارزان بودن نیروی کار به آنجا منتقل کرده اند چاه نفت دارند؟!

در اینجا برای اثبات این مدعا به یک نمونه بطور اجمال اشاره می کنم تا برکات تحریم ها روشن شود.

در دهه هشتاد با شکوفائی صنعت خودروسازی در ایران و تولید انبوه انواع اتومبیل سوخت خودرو در جایگاه یکی از کالاهای استراتژیک قرار گرفت ، بگونه ای که در سال های ۸۶ و ۸۷ مصرف روزانه بنزین در کشور ۶۶ میلیون لیتر بود. بهای ارزان بنزین در ایران در اثر سوبسید فراوانی که دولت برای آن پرداخت می کرد از یک سوی، و وارد کردن بنزین از کشورهای مختلف برای تأمین نیاز داخلی از سوی دیگر وضع اسفناکی را بوجود آورده بود.

در سال ۱۳۸۷ از ۶۶ میلیون لیتر مصرف روزانه بنزین، ۴۵ میلیون لیتر آن تولید داخل بود و ۲۱ میلیون لیتر آن از خارج وارد می شد.

آمریکا و متحدانش در صدد تحریم فروش سوخت به ایران برآمدند تا در اثر کمبود این کالای استراتژیک شورشی در کشور بوجود آورند. دولت آمریکا در سال ۲۰۱۰ لایحه ای با عنوان « قانون جامع تحریم ایران » به کنگره برد و آنرا به تصویب رساند. بر اساس این مصوبه شرکت های آمریکائی از صدور فرآورده های نفتی پالایش شده از جمله بنزین به جمهوری اسلامی ایران منع شده بودند. در بخش دیگری از این همان قانون ، تأکید شده بود که شرکت های غیر آمریکائی نیز در صورت صدور بنزین به ایران با تحریم تجاری آمریکا رو برو خواهند شد.

سناتور جان کیل به نمایندگی از ۲۵ سناتور مجلس سنای آمریکا از آغاز روند اجرائی تحریم صادرات بنزین به ایران خبر داد و گفت: بايد به کمپاني هاي صادرکننده بنزين به ايران اعلام شود که یکی از دو راه مي توانند برگزينند: يا اقتصاد ايران با حجم مبادلات 250 ميليارد دلاري، يا اقتصاد آمريکا با حجم سيزده تريليون دلار، و اين حق انتخاب براي آنها محفوظ است.

رسانه هاي غربي از تحريم بنزين با عنوان «گلوله نقره اي» ياد مي كردند و اميدوار بودند اين گلوله نقره اي كه نام ديگر تحريم است بتواند جاي خالي «گلوله طلايي» را كه ترجمان حمله نظامي است، پركند و ايران اسلامي را به زانو درآورد.

پس از اجرای این طرح شیطانی دولت جمهوری اسلامی ایران طرح ضربتی افزایش تولید بنزین از مجتمع های پتروشیمی را آغاز کرد و کشور را از واردات بنزین بی نیاز کرد! نوری زاده ، ضد انقلاب فراری و غرب نشین، در این مقطع گفت : « در سال های گذشته صحبت از تحریم بنزین بود که جمهوری اسلامی با استفاده از پالایشگاه های پتروشیمی بنزین تولید کرد واین تحریم را بی نتیجه گذاشت ». بتدریج ظرفیت پالایشگاه های داخلی با مهندسی متخصصان داخلی بالا رفت و طولی نکشید که نه تنها ایران در تولید و پالایش این محصول خودکفا شد که اقدام به صادرات آن هم کرد.

به موجب گزارش خبرگزاری ها در این روزها ( بهمن ماه ۱۳۹۱) ، ایران هم اکنون با طرح توسعه و نوسازی پالایشگاه نفت آبادان و پالایشگاه شازند یکی از بزرگترین تولیدکنندگان بنزین انواع هواپیماهای مسافربری، باربری و سوخت جت است. اکنون این واحد های تولیدی قادرند تولید بنزین با استاندارد یورو ۴ و ۵ اروپائی را برای مصرف داخلی و صادرات تولید کنند.

حال این سؤال مطرح است که اگر تحریم صادرات بنزین به ایران توسط دشمنان صورت نگرفته بود آیا هنوز هم ایران نمی بایست بنزین مورد نیاز خود را از خارج وارد کند؟!

 بعد التحریر:

اخیراْ یک روزنامه روسی به نام سووتسکایا در تاریخ ۱۳۹۲/۰۹/۱۰ نوشت : « .... به نظر می رسد اگر اتحاد شوروی مرتباْ با تحریم های اقتصادی از سوی غرب روبرو نشده بود در کشورمان هم صنعتی سازی سال های ۱۳۹۰ به عمل نمی آمد. ایران هم در گذشته ی نه چندان دور به میزان ۱۰۰٪ به واردات گازوئیل ـ سوخت هواپیما و گاز همراه نفتی تغلیظ شده وابسته بود و حالا این کالاها را صادر می کند».

[1] -  پس از ارجاع پرونده ایران از آژانس به شورای امنیت در تاریخ ۱۵ بهمن ۱۳۸۴ قطعنامه هائی علیه ایران صادر شد که به ترتیب زیر می باشند:

۱- قطعنامه شماره ۱۶۹۶  در نهم مردادماه ۱۳۸۵با ۱۴ رأی

۲- قطعنامه شماره ۱۷۳۷   در دوم دی ماه ۱۳۸۵ با ۱۵ رأی

۳- قطعنامه شماره ۱۷۴۷   در چهارم فروردین ماه ۱۳۸۶ با ۱۵ رأی

۴- قطعنامه شماره ۱۸۰۳   در اسفند ماه ۱۳۸۶ با ۱۵ راأی

۵- قطعنامه شماره ۱۸۳۵   در مهر ماه ۱۳۸۷ با ۱۵ رأی

و۶-  قطعنامه شماره ۱۹۲۹  در خردادماه ۱۳۸۹ با ۱۲ رأی

[2] - وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَ أَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكافِرين. (سوره توبه ، آیه : ۲)

[3] -قاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْديكُمْ وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنين. ( همان ، آیه ۱۴)